Dwutorowość terapii logopedycznej dziecka autystycznego

Przed rozpoczęciem terapii logopedycznej dziecka z autyzmem, musimy przyjąć specyficzną postawę, bowiem u dzieci z tym zespołem terapia ma charakter dwutorowy. Logopeda musi traktować mowę oraz komunikację jako dwa odrębne tory, ponieważ najczęściej nauka komunikacji nie wiąże się bezpośrednio z nauką mowy. Dziecko nie musi mówić, by zacząć pracę nad komunikacją. Komunikacja rozwija się zarówno na poziomie przedsymbolicznym jak i symbolicznym. Żeby umiejętność mówienia mogła służyć komunikacji, musi być spełnionych wiele czynników. Dobra komunikacja potrzebuje dobrych fundamentów.

Dwutorowość terapii logopedycznej u dzieci z autyzmem można przedstawić za pomocą takiego schematu:

I TOR: Praca nad komunikacją -> Kompetencje komunikacyjne;

II TOR: Praca nad mową -> Kompetencje językowe.

Jeśli logopeda zdecyduje się wyłącznie na drugi tor, pojawia się duże ryzyko, że dziecko nie nauczy się funkcjonalności mowy, a w konsekwencji nie będzie jej używać. Również tempo rozwoju mowy będzie powolne, może się ona stać narzędziem komunikacji bardzo późno lub nawet wcale. Mowa nie zawsze jest wyznacznikiem pojawienia się komunikacji.

W kolejnych postach dowiecie się, na czym skupiać się w przypadku terapii logopedycznej małego dziecka z nierozwiniętym językiem mówionym.