Objawy autyzmu

Rozwój dzieci autystyczny przebiega w zasadzie normalnie aż do 24.-30. miesiąca. Wówczas można zauważyć opóźnienie w mowie lub kontakcie z dzieckiem. Autyzm zazwyczaj objawia się w następujących sferach:

- MOWA rozwija się słabo lub wcale (używanie słów bez znaczenia, komunikowanie się za otaoczeniem za pomocą gestów zamiast słów, słaba koncentracja);

- SAMOTNOŚĆ - dziecko woli spędzać czas samo, niż z innymi (nie nawiązuje nowych znajomości, rzadko się uśmiecha, ma słaby kontakt wzrokowy);

- NADWRAŻLIWOŚĆ na dotyk lub brak reakcji na ból;

- BRAK spontaniczności i kreatywności podczas zabaw;

- NADPOBUDLIWOŚĆ/ OTĘPIENIE (nagłe wybuchy złości, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, agresja lub autoagresja).

Należy wnikliwie obserwować własne dziecko, a w razie jakichkolwiek wątpliwości, skontaktować się lekarzem. Im wcześniejsza diagnoza, tym wcześniej można wdrożyć terapię, co z kolei w przyszłości może pozwolić dziecku autystycznemu samodzielnie funkcjonować i w miarę możliwości integrować się z rówieśnikami.

Przygotowane na podstawie artykułu zamieszczonego w "Porozmawiajmy o zdrowiu" nr 5(14)/2012

Z okazji Świąt...

Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia, chciałybyśmy życzyć wszystkim osobom odwiedzającym nasz blog:
dużo zdrowia, spokoju ducha, miłych chwil w rodzinnym gronie oraz przede wszystkim mnóstwo uśmiechu.
Oby nadchodzący Nowy Rok okazał się lepszy od mijającego.

Marta i Karolina ;)

Logopedyczne trudności dzieci z autyzmem

Problemy dzieci z autyzmem na płaszczyźnie logopedycznej:


1. Trudności w zakresie komunikacji niewerbalnej u dzieci z nierozwiniętym językiem mówionym:


• brak / niekonsekwentne wykorzystywanie gestu wskazywania palcem;
• używanie ręki osoby dorosłej w charakterystyczny sposób;
• brak przeczenia głową na "nie";
• brak kiwania głową na "tak";
• zaburzenia w zakresie dzielenia pola uwagi;
• brak kompensacji braku języka mówionego gestami;
• brak [ograniczone zauważanie] rozumienia gestów innych osób;

2. Trudności w zakresie kompetencji językowych u dzieci z nierozwiniętym językiem mówionym:

• brak wokalizacji, jedynie krzyk, pojękiwania;
• wokalizacje sylabopodobne (wypowiadane bez znaczenia, wypowiadane w sytuacjach „ważnych emocjonalnie”);
• brak gotowości do powtarzania dźwięków na polecenie / mała gotowość do naśladowania;

• trudność w dokładnej ocenie rozumienia mowy, częściej ocenie podlegają reakcje na mowę;
• trudność w dokładnej ocenie budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego (wnioski na podstawie wywiadu, obserwacji czynności takich jak: jedzenie, picie oraz dodatkowych konsultacji);
• obniżona sprawność aparatu artykulacyjnego powiązana z obniżoną umiejętnością naśladowania oraz nieprawidłową kinestezją mowy;
• zaburzenia sensoryczne w obrębie aparatu artykulacyjnego.

Źródło: KONFERENCJA SZKOLENIOWO- NAUKOWA- na rzecz pomocy dzieciom i młodzieży z autyzmem „POMÓŻ MI”, Węgrów 2010.

Cele terapii dziecka autystycznego

Głównymi celami terapii dziecka autystycznego są:

• stymulowanie dziecka do nawiązywania kontaktów społecznych;
• rozwijanie umiejętności komunikowania się z otoczeniem poprzez wykorzystanie mowy ciała, naśladownictwa, dotyku, wzroku, słuchu, mowy, czytania i pisania;
• zmienianie na społecznie akceptowane sposoby wyrażania woli i emocji – w zachowaniu oraz słowami;
• rozwijanie sfery poznawczej poprzez dostarczanie kolejnych doświadczeń związanych z postrzeganiem przez dziecko rzeczywistości.

Zaburzenia mowy w autyzmie

Zaburzenia mowy w autyzmie są jedną z bardziej charakterystycznych cech występujących w autyzmie i dotyczących zarówno mowy biernej jak i czynnej. Mają one podstawowe znaczenie dla rozwoju w związku z tym, że proces kodowania doświadczeń językowych jest poważnie zaburzony lub w ogóle nie zachodzi. Rozwój mowy jest zależny od prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i ruchowego oraz sprawności analizatorów słuchowych, wzrokowych i kinestetycznych. Powodem występujących zaburzeń w rozwoju mowy jest prawdopodobnie fakt, iż dzieci autystyczne nie przechodzą przez etap emocjonalnej intonacji przekazywanych sygnałów językowych.

Takie zaburzenia w autyzmie nie mają jedynie charakteru prostego zaburzenia w rozwoju mowy, ze względu posługiwania się przez dzieci autystyczne echolalią w dialogu społecznym bądź poprzez używanie języka w bardzo ograniczonym zakresie. Istotne jest również zwrócenie uwagi na fakt, iż dzieci z rozwojowymi zaburzeniami ekspresji słownej odczuwają naturalną potrzebę kontaktów z innymi ludźmi o komunikacyjnym znaczeniu społecznym (za: J. Błeszczyński).

Rehabilitacja dzieci z autyzmem polega głównie na wzbogacaniu zasobu słownictwa składającego się na wyrażenia i zwroty poprzez ich naśladownictwo. Jednakże takie umiejętności tych dzieci nie powoduje przyswajania zasad gramatycznych ani transferu nabytych umiejętności na inne dziedziny życia. Ich umiejętności językowe bardzo często ujawniają się bądź rozwijają w okresie późniejszego rozwoju.

W kolejnych wpisach przybliżymy nieco metody pracy z dziećmi autystycznymi, ponieważ znalazłyśmy kilka ciekawych stron oraz publikacji.

Ciekawe artykuły

Serfując dziś w sieci, natrafiłam na ciekawą stronę pani Katarzyny Piotrowskiej, neurologopedki specjalizującej się w terapii dzieci z autyzmem. Myślę, że większość logopedów wkraczających dopiero na ścieżkę kariery może być zaskoczonych dość wyjątkową formą pracy z osobami autystycznymi.


Pani Piotrowska opisuje ogólne metody wypracowanej przez siebie metody, co z pewnością jest pomocne młodym logopedom, a także rodzicom dzieci autystycznych. Kolejnym plusem niewątpliwie jest umieszczona na stronie www przykładowa analiza i opis przypadku choroby. Choćby ze względu na możliwość poszerzenia warsztatu, jak również na skonfrontowanie własnych metod i narzędzi terapii z "koleżanką po fachu".


Według mnie artykuły pani Piotrowskiej zaciekawią zarówno studentów logopedii, rodziców dzieci autystycznych, jak i praktykujących logopedów.


Gorąco polecam,

Karolina


http://neurologopeda.com.pl/artyku%C5%82y

Co to jest autyzm?

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym - występuje w nim uszkodzenie systemu porządkującego otrzymywanych za pomocą zmysłów informacji, które sprawia iż dziecko na określone bodźce reaguje nadwrażliwością, obniżoną wrażliwością lub tzw. „białym szumem", czyli wadliwym funkcjonowaniem ośrodka mózgu odpowiedzialnego za odbiór i integrację bodźców. Uszkodzenie systemu następuje w momencie, gdy uszkodzona część mózgu osiągnie dojrzałość.

Zaburzenie to może przebiegać u konkretnych osób w bardzo różnym nasileniu, tzn. że pewne objawy określane jako „autystyczne” mogą być łagodniejsze od innych. U większości dzieci z autyzmem możemy zaobserwować zmienną gamę symptomów i stopni ich występowania, dlatego zazwyczaj diagnozuje się Głębokie Zaburzenia Rozwojowe lub Nietypowe Zaburzenia Rozwoju (Pedagogika Specjalna pod red. Dykcika).


Autyzm wczesnodziecięcy jest to zespół poważnych zaburzeń rozwojowych dziecka, manifestujący się do 30 miesiąca życia oraz związany z wrodzonymi dysfunkcjami układu nerwowego. Opisany został przez Leo Kannera w 1943 roku, jako specyficzny zespół zaburzeń cechujący się takimi objawami jak: zamknięcie się w sobie i osłabienie kontaktów ze światem zewnętrznym, a także myślenie w oderwaniu od rzeczywistości.

Jest to zaburzenie rozwojowe występujące najczęściej po upośledzeniu umysłowym, epilepsji i dziecięcym porażeniu mózgowym. Na każde 10 000 urodzeń występuje 5-15 przypadków autyzmu, jednocześnie po uwzględnieniu dzieci o cechach autystycznych wskaźnik ten wzrasta do 21 dzieci na każde 10 000 urodzeń. Pojawia się on zazwyczaj 4-krotnie częściej u pierworodnych dzieci płci męskiej niż u dziewcząt, przy czym dziewczynki dotknięte autyzmem wykazują częściej poważniejsze formy zaburzenia oraz charakteryzują się niższą inteligencją.